„Struna wewnętrzna człowieka raz potrącona, raz rozkołysana, nie łatwo da się ukoić, i wciąż dźwięczy a dźwięczy — na uwięzi swych uczuć. Więc pragniesz ażeby grajek dokończył?— eh! gdzie tam, gadaj mu zdrów!—Zamilknie ci on na chwilę, na dzisiaj, to ci dalszy ciąg powie jutro, a nie... .to przyjdź pojutrze, za tydzień. Ale się końca od niego nie spodziewaj, on ci go nie dopowie…”Oskar Kolberg, Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Kujawy, część I, Warszawa 1867, s. 9.

Świadomość tego, że dzisiejsze bogactwo i intensywność życia muzycznego Bydgoszczy i całego regionu Kujaw wyrosło na żyznej glebie lokalnych tradycji muzycznej mobilizuje nas do poszukiwania i dokumentowania tych najpierwszych przejawów muzykalności – ludowych tradycji muzycznych.

Nieoceniona i niestrudzona w dokumentowaniu kujawskiej sztuki ludowej Wanda Szkulmowska, udostępniając nam swoje domowe archiwum zapoczątkowała, zapewne długoletnie prace, ukazujące zachowane w XX wieku ślady działalności kujawskich kapel ludowych. 

Przekazujemy zatem wszystkim do wykorzystania zbiór otwarty, pełen różnorodnych, odmiennych śladów. Można tu znaleźć osoby, zespoły, teksty, nuty, pliki dźwiękowe i obrazy. Prawdziwe ślady żywej kultury naszego regionu.